علاوه بر تمام اين موارد، در آسيا از دانه هاي اسپند به عنوان ضدانگل کرم کش و کشنده آميب استفاده مي کنند.
اسپند در ساير کشورها نيز طرفدار دارد؛ مردم يونان از اسپند به عنوان قاعده آور، کرم کش، مسکن و خواب آور استفاده مي کنند.
در گذشته در هند براي سفليس و در آفريقا نيز براي تب از اسپند استفاده مي کردند، گرچه مصرف خوراکي اين گياه مي تواند مسموم کننده باشد، اما بعضي از افراد محلي در اين کشورها هنوز از آن براي درمان آسم، کوليک، تب، سنگ هاي صفراوي، سکسکه، زردي، مالاريا، دردهاي عصبي، پارکينسون، افتادگي رحم، روماتيسم و بيماري هاي ادراري ـ تناسلي استفاده مي کنند.
اسپند براي افراد گرم مزاج مضر است و اگر افرادي که مزاج گرم و خشک دارند، حتي مقادير کمي از آن را بخورند دچار مشکل خواهند شد.
اگر جوشانده اسپند را صاف کرده با عسل و روغن کنجد بنوشيد، بشدت حالت تهوع ايجاد مي کند. اين گياه در افراد گرم مزاج باعث سردرد و حالت تهوع مي شود.
معمولا از گياه اسپند بيشتر به عنوان خوشبوکننده هوا استفاده مي شود و شکل خوراکي آن کمتر مورد استفاده قرار مي گيرد، چرا که مصرف ناصحيح آن باعث عوارضي چون تشنج، تهوع، سکسکه، ترشح بيش از حد بزاق و تضعيف سيستم اعصاب مرکزي مي شود.
سمي بودن اين گياه به اندازه اي است که حتي حيوانات هم با مصرف آن دچار مسموميت مي شوند و مواردي از مرگ و مير حيوانات نيز گزارش شده است.
مطالعات جديد درباره خواص دود دانه هاي اسپند، ثابت مي کند که اين ماده عفوني کننده است و در قديم براي کاهش تاثير ميزان سم گياه اسپند آن را چند بار در آب خيس مي کردند.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
